Η ανάβαση προς τη Σωτήρα και η θέα από την κορυφή της.
Το τοπίο γύρω από τα Λεύκαρα είναι μεγαλόπρεπο. Στα βόρεια μπορεί κανένας να ατενίσει τη λοφοσειρά του «κάστρου»με τις τραχειές κορυφές των γύρω λόφων. Στις υπώρειες του βουνού της Σωτήρας εκτείνεται η ορεινή κοιλάδα των Λευκάρων , αμφιθεατρικά, με τη θάλασσα του Κίτίου ανατολικά στο βάθος του ορίζοντα.
Τη θέα αυτή μπορεί να την απολαύσει ο επισκέπτης από την κορυφή της Σωτήρας όπου μπορεί να φθάσει με ανάβαση 20 λεπτών από το τουριστικό μονοπάτι που κατασκευάστηκε τελευταία με φροντίδα του ΚΟΤ.
Ο περίπατος στο Νέοδρομο.
Ο περίπατος στο «νέοδρομο» αρχίζει συνήθως από την πλατεία του Δημαρχείου με το τουριστικό περίπτερο. Οι περιπατητές ανεβαίνουν τον ανήφορον προς την αστυνομία και από τη διασταύρωση του δρόμου προς τη Βαβατσινιά εισέρχονται πια στον ομαλό «νέοδρομο».Η διαδρομή αυτή για μερικές εκατοντάδες μέτρα έχει τούτο το χαρακτηριστικό: Στ΄αριστερά γεμίζει το μάτι σου με τις κεραμιδένιες στέγες του χωριού.Καθώς τα σπίτια είναι κτισμένα σε πυκνή δόμηση δε διακρίνεις δρόμους παρά μόνο μπαλκόνια, ταράτσες, βεράντες με καμάρες, παράθυρα ανώγια και πόρτες.
Πιο πέρα από τη στροφή που βρίσκεται πάνω από τους Αγίους Αναργύρους ξανοίγεταιμπροστά σου η άπλα του ορεινού τοπίου των Λευκάρων ως πέρα στο Σταυροβούνι και στον κόλπο του Κιτίου. Σε πρώτο πλάνο τα Κάτω Λεύκαρα. Αν είναι Φεβράρης , οι ανθισμένες μυγδαλιές δίνουν ένα θέαμα μοναδικό. Πιο πέρα σε δεύτερο πλάνο διαγράφεται μια χαμηλή λοφοσειρά, τα υψώματα κοντά στην Κακορατζιά με το άσπρο μεγάλο πιάτο της ατένας του δορυφορικού σταθμού « Μακάριος ο Γ΄». Στο βάθος η θάλασσα στον κόλπο του Κιτίου να στραφταλίζει στις ακτίνες του ήλιου ή, αν είναι βράδυ, του φεγγαριού.
Στον υδατοφράκτη Λευκάρων
Ως 4 km προς τα Βόρεια του χωριού, στο δρόμο προς τον Κόρνο , βρίσκεται ο υδατοφράκτης των Λευκάρων, ένας από τους μεγαλύτερους στην Κύπρο με χωρητικότητα 14 εκ. περίπου κυβικά μέτρα νερού. Σε χρονιές με κανονική βροχόπτωση συγκεντρώνει ως 6 εκ. κυβικά μέτρα νερού και το όλο τοπίο του θυμίζει έντονα ελβετικές λίμνες ή νορβηγικά φιόρδ.
Στα νερά του μπορεί κάποιος να ψαρέψει (ύστερα από άδεια από το τμήμα αλιείας) πέστροφες ή κυπρίνους και στους γύρω λόφους να αναζητήσει ματσικόριδα και μυροφόρες.
Τη Δευτέρα της ¨καθαρής¨ εκατοντάδες κόσμος έρχεται δω να «κόψει τη μούττη της Σαρακοστής».
Διαδρομή Πηγή-Κάτω Λεύκαρα
Στο χαμηλότερο σημείο του χωριού στα Ν.Α. βρίσκεται η ξακουστή «Πηή» δηλ. Πηγή,λόγω της βρύσης που υπάρχει εδώ, με το νερό της να ρέει αδιάκοπα χειμώνα, καλοκαίρι.
Από την «Πηγή» ξεκινά ο κατηφορικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί στο δίδυμο χωριό τα Κάτω Λεύκαρα. Μόλις 1 km είναι η διαδρομή που μπορεί ο επισκέπτης να τη διανύσει περπατητός απολαμβάνοντας το φυσικό τοπίο που αν είναι μάλιστα Άνοιξη είναι καταπράσινο με λογής λογιών λουλούδια. Οι ανθισμένες μυγδαλιές τον Φερβάρη και οι χρυσομηλιές τον Απρίλη δίνουν ξεχωριστή νότα στο όλο σκηνικό.
Στο έμπα του χωριού είναι το ξωκλήσι του Άη-Τιμόθη και πιο κάτω το μεγαλύτερο εκκλησάκι του αρχάγγελου Μιχαήλ με τοιχογραφίες στο εσωτερικό του και τα δυο έξοχα δείγματα βυζαντινής αρχιτεκτονικής. Εδώ πιστεύεται ότι ήταν η έδρα του Επισκόπου Αμαθούντας, ενός από τους Ορδόδοξους Επισκόπους που υποχρεώθηκαν από τους Φράγκους να εγκαταλείψουν την έδρα τους.
Διαδρομή Λειβαδιώτισσα-Αγία Μαρίνα
Κατηφορίζοντας προς βορρά το δρόμο που οδηγεί στον Κόρνο και παίρνοντας το μονοπάτι που υπάρχει στην έξοδο του χωριού, σε είκοσι λεπτά αντικρύζει κανένας το βυζαντινό εκκλησάκι της Παναγίας της Λιβαδιώτισσας, απ΄όπου μπορεί να απολαύσει έξοχη θέα και να δροσιστεί με το τρεχούμενο ελαφρό νερό της πηγής της. Αρκετές αιωνόβιες ελιές, οι λεγόμενες «φραγκοελιές», γιατί υπήρχαν από τον καιρό των Φράγκων, ρίπτουν την σκιά τους στο λιβάδι πλάι από το εκκλησάκι. Σίγουρα αποτελεί κατάλληλο μέρος για εκδρομές και για πέταγμα χαρταετών ιδιαίτερα την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας.
Πιο κάτω από δω φαίνεται ο οβελίσκος που λέγεται Κούρβελλος, ένας θεόρατος βράχος ως 40 m ύψος που θυμίζει Μετέωρα και που σίγουρα θα ενδιέφερε τους γεωλόγους. Πέντε λεπτά δυτικότερα είναι και το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας με τρεχούμενο νερό και εξαιρετική θέα προς τα Βόρεια.
Ο περίπατος στο « κάμπο» στο δρόμο προς τη Βαβατσινιά
Μια από τις ωραιότερες διαδρομές με τα πόδια στα πέριξ των Λευκάρων είναι ο περίπατος στον ευθύγραμμο δρόμο προς τη Βαβατσινιά, από τη διασταύρωση που είναι το μνημείο των πεσόντων μέχρι το κέντρο « Η Δροσιά της Μαρίας».
Η περιοχή είναι γνωστή με το τοπωνύμιο « κάμπος» γιατί πρόκειται για «ισιοτόπι» με αγροτεμάχια στις δυο μεριές του δρόμου ως επι το πλείστον επίπεδα.
Ιδιαίτερα το τέλος του Γενάρη ή τις αρχές του Φεβράρη, όταν οι αμυγδαλιές είναι ανθισμένες το τοπίο είναι μαγευτικό.Αλλά και αργότερα που ανθίζουν οι χρυσομηλιές είναι εξίσου ωραίο. Καινούργια σπίτια στα πρότυπα τη λαϊκής αρχιτεκτονικής του χωριού, βρίσκονται κτισμένα σ΄όλο το μήκος της διαδρομής.